అప్పట్లో కష్టం అంటే -
తినడానికి
సరైన తిండి దొరక్కపోవడం,
చదివినా
ఉద్యోగం దొరక్కపోవడం!
భార్యకి
భర్తపోరు అత్తపోరు,
ఆడపిల్లలకి
పెళ్ళిళ్ళు,
ఆరుగాలం
కష్టపడిన రైతుకి పంట చేతికి అందకపోవడం,
ఇంటిల్లపాది
ఒక్కరి సంపాదనతో బ్రతకడం,
చాలీచాలని
జీతాలు ఇలా ఒకస్థాయిలో ఉండేవి.
మిగతావాటికి
చాలావరకు సర్దుకుపోయేవారు - సరిపెట్టుకునేవారు.
ఇప్పుడు
కష్టం రూపురేఖలు మారిపోయాయి -
పరీక్ష
తప్పితే కష్టం,
అమ్మ
తిడితే కష్టం,
నాన్న
కొడితే కష్టం,
పాఠాలు
నేర్పే గురువు అరిస్తే కష్టం,
సరైన
చీర కొనకపోతే కష్టం...!
ఇప్పటివారి
కష్టాలకి కారణం ఒక్కటే -
అనుకున్నది
దొరికితే కష్టం లేనట్లే
పిన్నీసు
దొరక్కపోయినా,
ప్రాణం
పోయేంత కష్టం వచ్చినట్లు బాధలు పడిపోతున్నారు...!
అప్పట్లో
మనస్సు చాలా బలంగా ఉండేది.
ఎందుకంటే
చిన్ననాటి నుండి కష్టాలు చూసి పెరిగేవారు.
ఇప్పుడు
కష్టం అంటే ఏంటో తెలియకుండా
తల
తాకట్టుపెట్టయినా పిల్లలు కోరిందల్లా
వాళ్ళ
కాళ్ళ ముందు పెడుతున్నాము.
మానసిక
బలం తగ్గిపోబట్టి వాళ్ళకిప్పుడు ప్రతీది కష్టమే...!
ఇప్పటి
కొత్తతరం పెద్దలకి చెప్పేది ఏంటంటే -
చదవండి, చదివించండి, కష్టపడడం నేర్పండి.
మీరు
ఎంత కష్టపడుతున్నారో తెలియజేస్తూ పెంచండి.
"మేము పడుతున్న కష్టం చాలు, పిల్లలెందుకు కష్టపడాలి"
అని అనుకోవడం చాలా పెద్ద పొరబాటు